Bu makale, "Sünnetler ve Şer'î Hükümlerden Günlük Dersler" adlı kitaptan iktibas edilerek hazırlanmış olup "Haccın fazileti" ile ilgilidir.
İslâm'da selâmın, Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-'in biçimlendirdiği bir şekli vardır. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-, Allah Teâlâ'nın, Âdem -aleyhisselâm- ve onun nesli için selâmı meşrû kıldığını haber vermiştir. Selâmın şekli, müslümanın şöyle demesidir: "Esselâmu aleykum ve rahmetullahi ve berakatuh". Bu, en fazîletli olan şeklidir. Eğer bir müslüman, sadece "Esselâmu aleykum" veya "Esselâmu aleykum ve rahmetullah" derse, bu yeterlidir. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem-, tam şekliyle selâm verenin otuz sevaba nâil olacağını da haber vermiştir.
Bu makale, "Sünnetler ve Şer’î Hükümlerden Günlük Dersler" adlı kitaptan iktibas edilerek hazırlanmış olup " İhrama girilen mikat yerleri" ile ilgilidir.
Bu makale, "Sünnetler ve Şer'î Hükümlerden Günlük Dersler" adlı kitaptan iktibas edilerek hazırlanmış olup "Haccın farz oluşu" ile ilgilidir.
Selâmın, müslümanın gözönünde bulundurması gereken birtakım âdâbı vardır.Bunlardan birisi de, kişinin evine girerken âilesine selâm vermesidir. Çünkü buluşmalarını bu mübârek sünnet ile açmalarında bereket vardır. Yine selâmın âdâbından birisi, çocuklara selâm vermektir. Çünkü çocuklara selâm vermekle onlara karşı alçakgönüllü davranılmış ve böylelikle selâm sünneti onlara öğretilmiş olur.
Selâm, müslümanlar için bir esenliktir.Selâmda, kendisine selâm verilen kimseyi şereflendirme ve ona itibar etme vardır. Bu sebeple onları şereflendirme ve onlara itibar etme olduğundan dolayı kâfirlere ilk önce selâm vermek câiz değildir. Fakat eğer bize selâm verirlerse, onların selâmını alırız (onlara: Ve aleykum, deriz).
Ölümü ve ölümden sonrasını hatırlamak, nefsi ıslah etme ve onu ileride sâlih amel işleyip dünyaya meyletmemeye teşvik etme konusunda çok etkilidir. Bunun içindir ki Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- ölümü çokça hatırlamaya teşvik etmiştir. Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- müslümanın, başına gelen belâlardan dolayı ölümü temennî etmesini yasaklardı. Çünkü insan, hayrın, ölümünde mi yoksa hayatında mı olduğunu bilemez. Aksine Allah Teâlâ’dan, kendisi hakkında hayırlı olanı takdir etmesini istemelidir.
Mü’min, ölürken, Rabbinin katındaki nimetlerle müjdelendiğinde O’na kavuşmaya sevinir ve bunun için Allah’a kavuşmayı sever. Nitekim cenâzesi omuzlarda taşınırken Rabbinin rahmetini, lütuf ve ihsanını ümit ettiği için şöyle der: Beni çabuk götürün! Beni çabuk götürün!